Sodele, etz han i euch noch was ganz bsonderes..............dussa isch ja kalt, do kennet ihr de Kopf abkiehle wenn er gar zarg rauchet:
Weil d’Fraua d’Männer nia ausschwätza lend …!
Herr ond Frau Müller hend koine Kender kriaga kenna. Deshalb hend se beschlossa, an „Ersatzvadder“ bzw. „Ersatzerzeuger“ zom bschdella, damit se a Familie gründa kennded.
Am Dag, als der Mo erwarded worda isch, hodd dr Herr Müller sei Frau zom Abschied küssd ond gsaid: „Also i gang jetzt, der Mo müssd bald hier sei.“
A halba Schdond schbäder hodd zufällig an Babyfodograf klingeld, der vo Haus zu Haus zog, en dr Hoffnung uff an Aufdrag.
„Guada Morga,“ hodd er griaßd, „i komm om …“
„Oh, Sia brauched nix erklära,“ fiel ehm d’Frau Müller uffgregd ens Word „i han Sia bereits erwarded.“
„Echd?“ schdaunde dr Fodograf „Des isch jo großardig! Wussded Sia, dass Babys mei Schbedzialität send?“
„Ha, des hend mein Mo und i ghoffd. Bidde kommed Se rei ond nemmed Se Platz.“
Noch ra Weile frogd se errötend: „Ja, mo solled mir denn ofanga?“
„Überlassed Se ruhig älles mir“, andworded dr Baby-Fodograf. „I vrsuachs gwehnlich zwoimol en dr Badwann, oimol uff dr Couch ond vielleicht a baar Mol uffm Bedd. Manchmal ischs au uffm Wohnzemmerdeppich sehr reizvoll. Mr ko sich dort nämlich wonderbar ausbroida.“
„Badwann, Wohnzemmerdeppich …? Koi Wonder, dass es bei Klaus ond mir nia klappt hodd.“
„No jo Frau Müller, nermerd vo ons ko jedes Mol an Erfolg garandiera. Aber wenn mr a baar vrschiedene Positiona ausprobiered ond i aus 6 oder 7 Wenkel schiaß, dann ben i drvo überzeigt, dass Sia vo dem Ergebnis entzückt sei werdet.“
„Heidanei, des isch a Menge!“ keuchde d’Frau Müller.
„Sehed Se Frau Müller, en meira Brosch sodd sich a Mo emmer Zeid nemma. I kennd en 5 Minuda rei ond wieder raus, aber dann wäred Se mid Sicherheit endtäuscht.“
„Des wusst i ned“, hodd Frau Müller leis gsaid.
Doruff hodd dr Fodograf sei Akdadasch uffgmacht ond a Mabb mit Baby-Fodos rauszoga.
„Dia han i oba emma Bus gmacht“, hodd er erklärd.
„Om Goddes Willa!“ schrie d’Frau Müller ond griff sich an d’Gurgl.
„Ond dia Zwilling hier, send wider Erwarda au ganz toll groda, wenn Se bedenked, wia schwierig des war, mit denne ihra Muader zom schaffa!“
„Se war schwierig?“ hodd d’Frau Müller gfrogt.
„I fürchd jo; schließlich mussd i se en dr Park brenga, om den Uffdrag ordendlich zu erlediga. D’Leit send en Vierer- ond Fönferroiha romgschdanda, om an Blick zum erhascha.“
„Vierer- ond Fönferroiha?“ hodd d’Frau Müller gjapst ond ihre Auga weit uffgrissa.
„Jo nadierlich, ond des für meh als 3 Schdond. Dui Muader hodd romgschriea ond zedert - i konnt mi kaum konzendriera. Ond als dann ogfanga hodd zom dämmra, musst i mi mit meine Schüss beeila. Als dann aber au no dia Eichhernla an meim Ekwibment knabbert hend, musst i eiligschd älles eipacka.
„D’Frau Müller hodd sich noch vorne beigt:
„Sia moined, dian hend an Ihrm … ehm … Ekwibment kaut???“
„Jo, Frau Müller, des schdemmd. - Also, wenn Se bereit send, däd i gern mei Dreiboi uffschdella ond mir kennded soford mid dr Arbeit ofanga.“
„Dreiboi“
„Nadierlich Frau Müller, i benutz a Dreiboi, om mei Gerät druff zom platziera. Des isch viel z’schwer, oms länger en dr Hod zom halda.“
D’Frau Müller isch en Ohnmacht gfalla.